OPENING FOTOTENTOONSTELLING THEO HUIJGENS - "BUTOH ONTMOET KRAMPUS"

ZONDAG 22 DECEMBER 2019/ 15.00 (T/M 18.00 UUR)

THEO HUIJGENS/ 3 januari 1966

Dichter, schilder, fotograaf en postbode

Theo Huijgens is geboren in Ossendrecht, Brabant, woonde kort in Rotterdam en volgde de kunstacademie in Breda. Hij kwam in 2000 terug naar Rotterdam en is sinds die tijd een actieve kracht binnen vele projecten zoals de Kunstelevator, Praatpalen, Cineac, Buitengewoon, de Dordtsalon en theater Werklicht . Als postbode fietst hij door Zuid en hoort en ziet alles om hem heen en verbindt tussen de bedrijven door mensen met elkaar.

BUTOH - door John Giskes

'Het begrip ankoku butoh, later afgekort tot butoh, werd geïntroduceerd door Hijikata en betekent zoveel als Dans der Duisternis. Het is het beste te omschrijven als een optelsom van elementen uit het traditionele Japanse theater, Ausdrucktanz en mime. Het breekt met de gevestigde (dans)regels en laat veel ruimte voor improvisatie.

Kenmerken die men vaak aantreft zijn de wit geschminkte lichamen, het langzame bewegingsverloop, de vaak kaalgeschoren schedel en de verkrampte houdingen. De dans roept beelden op van verval, angst en vertwijfeling, van erotiek, extase en verstilling.

Butoh is sterk beïnvloed door de reeds genoemde Ausdrucktanz, omdat in de jaren twintig enkele Japanners naar Duitsland vertrokken om kennis te maken met de Europese dans. Ohno was vooral enthousiast voor de krachtige vrouwendans in flamenco. Bij hun terugkeer in Japan richtten zij hun eigen dansscholen op waarin zowel Kazuo Ohno als Hijikata hun eerste opleiding kregen In 1954 ontmoetten deze twee grondleggers van butoh elkaar. Het zou het begin worden van een jarenlange samenwerking waarin Hijikata vele stukken van Ohno zou regisseren en choreograferen. Hijikata's studio zou uitgroeien tot het middelpunt van de beweging, voor zover men kan spreken van een beweging. Er zijn namelijk zoveel verschijningsvormen als dansers.

Er is een groot verschil tussen de mysterieuze en esthetische butoh van Sankai Juku en de rauwe, speelsere en extravagante vormen zoals die te zien zijn bij bijvoorbeeld Byakko-sha en Dance Love Machine."

KRAMPUS - volgens Wikipedia

De Krampus is een beestachtige demon uit de folklore van de Alpen-regio's. Het woord komt van het Oudhoogduitse woord voor klauw: Krampen. De Krampus is in de Alpenregio de metgezel van Sint Nicolaas. Hij komt voor in onder andere Beieren, Oostenrijk, Hongarije, Slovenië, Kroatië, Italië en Tsjechië.

Van oudsher vermommen jonge mannen zich als de Krampus in de eerste twee weken van december. Vooral op de avond van 5 december voor Sint-Nicolaasdag zwerven ze over de straten en jagen kinderen (en volwassenen) angst aan met roestige bellen en kettingen. Het idee hierachter is dat met de geluiden de kwade geesten die rond midwinter aanwezig zijn verjaagd worden.

Ook komen Krampussen binnen in huizen. Terwijl Sinterklaas cadeautjes uitdeelt aan brave kinderen, is de Krampus een dreiging voor straf voor de stoute kinderen. Hij geselt ze of stopt ze in zijn zak, waarna de stoute kinderen meegenomen worden naar het bos (zie ook man met de zak). In enkele plattelandsgebieden is het traditie dat de Krampus jonge vrouwen met een tuchtroede straft.

De huidige Krampuskostuums bestaan meestal uit rode houten maskers, de huid van een zwart schaap en hoorns. Jonge mannen in plattelandsgemeenschappen nemen competitief deel aan de Krampusevenementen; er gaat behoorlijk wat werk zitten in het maken van het kostuum. Het uiterlijk van de Krampus kan per dorp verschillen; zo wordt in bepaalde regio's het hoofd zwartgeschminkt.

In bepaalde gebieden verkleedt de vrijwillige brandweer zich, de mannen rijden dan op een wagen door het dorp. In skiresorts worden tegenwoordig processies gehouden waarin ook de Krampus meeloopt, maar dit is voornamelijk voor de toeristen.