OPENING 6 FEBR. 2016

VAN 16.00 UUR TOT 19.00 UUR

NIFFO GALERIE/ RECYCLE STUDIO

PRETORIALAAN 4B

3072 EM ROTTERDAM

Openingsperformance: Jeroen Fransen i.s.m. Sagi Gross (danser/ choreograaf) 

In de tentoonstelling “Between” tonen twee kunstenaars vrienden hun werk, voornamelijk collages op papier en canvas, waarbij gemengde technieken gebruikt worden.

Jan Maarten Leupen (1972) en Jeroen Fransen (1980) zijn beiden gefascineerd door de kracht van collages en de mogelijkheden die deze uit het dadaïsme voortgekomen kunstdiscipline te bieden heeft. 

De gefragmenteerde beelden ademen een associatieve dynamiek die in ieders werk op een eigen manier naar voren komt.

Wat zijn de verschillen en overeenkomsten die deze twee kunstenaars willen laten zien?

Wat gebeurt er in de collages zelf tussen de messcherp uitgeknipte of rafelig uitgescheurde beelden die met elkaar botsen of samensmelten?

Niffo Galerie/ Recycle Studio nodigt U van harte uit om een kijkje te nemen in de wereld van deze twee kunstenaars.

Jan Maarten Leupen

Delft 1972

Jan Maarten Leupen is beeldend kunstenaar, afgestudeerd aan de Kunstacademie voor beeldende kunsten in Den Haag  in 1998.

Daarnaast is hij medewerker op een dagopvang voor Psychogeriatrische ouderen.

Hij bekijkt de wereld om zich heen en vertaalt verhalen, quotes en sferen op een excentrieke wijze naar zijn eigen beeldtaal.

Zijn werk is gebaseerd van uit een absurdistisch oogpunt , op zoek naar het schoonheidsideaal door delicate kwetsbaarheden bloot te leggen .

Jan Maarten Leupen omhelst de wereld door een voyeuristische bril, en plakt het in een nieuwe context door het gebruik van humor en absurdisme en gemengde materialen welke passen bij het concept van dien.

Jeroen Fransen

Zwijndrecht 1980

De collages die te zien zijn in de tentoonstelling ‘Between’ , zijn opgebouwd uit beeldmateriaal dat door de kunstenaar Jeroen Fransen constant wordt verzameld. Fragmenten van foto’s uit boeken en tijdschriften uit de jaren ‘30 t/m ‘ 80 van de vorige eeuw worden messcherp uitgeknipt en gecombineerd met fragmenten van (nieuws) beelden van internet en zelfgemaakte foto’s.

In de combinatie van het retro beeldmateriaal en de eigentijdse beelden van o.a. architectuur, objecten en mensen ontstaan er tableaus met een apocalyptische sfeer. In deze verdraaide en verknipte landschappen verbeeld Fransen op associatieve wijze zijn beeld van de darkside of onderbewuste kant van de hedendaagse maatschappij en de mensen die daarin hun evenwicht proberen te bewaren. 

Onbehagen, spanningen en vervreemding tussen de mens onderling enerzijds en anderzijds het irrationele en magisch denken dat in de (Westerse) beschaving naar het idee van Fransen nog springlevend is vormen de inspiratiebronnen die constant in zijn werk terug keren.

Een hedendaagse Boschiaanse verbeelding van het einde der tijden? Gelukkig is er hoop. Zijn beelden vat Fransen ook op als een soort droombeelden. Heeft de droom of nachtmerrie juist niet een helende en reinigende werking? Als je bent uitgedroomd ligt er in principe een nieuw begin voor je open.

Jeroen Fransen over zijn werk:

‘Met mijn werk beoog ik de onderstroom die kolkt onder ons dagelijks bestaan te vangen in beeld’.

Mijn werk vat ik op als beeldende constructies waarbinnen het rationele en irrationele samensmelten en een nieuw evenwicht vormen. De collages zijn afspiegelingen van elementen uit de stedelijke omgeving, het interieur, de media waardoor ze op een bepaalde hoogte vertrouwd overkomen. Ik vind het belangrijk dat de kijker zich kan verplaatsen en kan meevoelen in imaginaire maar herkenbare (figuratieve) werelden. Door de visuele details en het spel met vorm, kleur en beweging beoog ik de kijker op subtiele wijze het werk binnen te trekken. De collages zijn niet groot maar juist van intiem formaat. Op deze manier wordt het kijken ook echt een persoonlijke beleving. De collages bied ik aan als een soort nooduitgang naar een tussenwereld waar je heel even alleen kan verblijven. Waar je onvermijdelijk ook weer uitschiet, zoals met het wakker schieten uit een droom die nog geen minuut geduurd heeft, omdat in dit geval waarschijnlijk iemand anders even wil meekijken. Ik zou het geweldig vinden als de bezoekers met elkaar in gesprek raken over het werk en de persoonlijke associaties die ze erbij hebben. Dat door onverwachte ontmoetingen weer een stukje onbehagen en vervreemding is beteugeld. Een nachtmerrie getemperd.